Οι δικές σας ιστορίες για την κατασκήνωση! Ζητήσαμε να μας γράψετε:
- Γιατί αγαπώ την κατασκήνωση;
- Ο καλύτερος κατασκηνωτικός μου φίλος-φίλη
- Ένα 24ωρο στην κατασκήνωση
- Η αγαπημένη μου βραδιά στην κατασκήνωση
- Ο ομαδάρχης – Η ομαδάρχισσά μου
- Μια αστεία κατασκηνωτική ιστορία
Ορίστε μερικές από τις ιστορίες σας:
Νεφέλη Θανάση – «Η φιλία που άρχισε στην κατασκήνωση και δεν τελείωσε ποτέ»
Το καλοκαίρι του 2023 πήγα κατασκήνωση για πρώτη φορά την 3η περίοδο. Πήγα με παρέα αλλά η αλήθεια είναι πως δεν είχα όρεξη να γνωρίσω καινούρια άτομα. Όμως, γνώρισα τη Δήμητρα. Δεν θυμάμαι πώς ακριβώς ξεκινήσαμε να μιλάμε αλλά από τη στιγμή που το κάναμε δεν σταματήσαμε ποτέ. Ταιριάξαμε αμέσως. Είχε αυτό το στυλ που με έκανε να νιώθω λες και την ήξερα χρόνια ακόμα κι αν μόλις είχαμε γνωριστεί. Κάναμε τα πάντα μαζί, γελούσαμε με χαζομάρες, μιλούσαμε για πράγματα που δεν θα έλεγα εύκολα σε άλλους και απλά περνούσαμε καλά. Όμως η Δήμητρα αρρώστησε και έπρεπε να φύγει νωρίτερα. Θυμάμαι τη στιγμή που μου το είπε στεναχωρήθηκα πολύ. Δεν ήθελα με τίποτα να φύγει διότι είμασταν αχώριστες. Δεν είχαμε τελειώσει ακόμα με όλα όσα θέλαμε να κάνουμε στην κατασκήνωση. Όταν έφυγε, η κατασκήνωση δεν ήταν η ίδια. Οι μέρες κυλούσαν, αλλά έλειπε κάτι. Δεν ήταν το ίδιο διασκεδαστικό χωρίς εκείνη. Όταν γύρισα σπίτι φοβόμουν ότι όπως συμβαίνει με τους περισσότερους φίλους της κατασκήνωσης απλά θα σταματούσαμε να μιλάμε. Αλλά ευτυχώς αυτό δεν έγινε. Μέχρι σήμερα μιλάμε κάθε μέρα και από μηνύματα αλλά και από βίντεο κλήση και λέμε τα πάντα. Μπορεί να μην βρισκόμαστε από κοντά τόσο συχνά όσο θα θέλαμε αλλά είναι πάντα εκεί για μένα. Και στα δύσκολα και στα εύκολα. Αν μου συμβεί κάτι καλό θέλω να το πω πρώτα σε εκείνη. Αν περάσω μια χάλια μέρα εκείνη είναι που θα με κάνει να γελάσω. Είναι το πρώτο άτομο που θα του εμπιστευθώ κάτι γνωρίζοντας πως δεν θα το πει πουθενά. Είναι περίεργο πώς ένας άνθρωπος που γνώρισα τυχαία σε μια κατασκήνωση κατέληξε να είναι ο πιο σημαντικός φίλος μου. Αλλά να που έγινε. Και ειλικρινά, δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς αυτήν. Ήταν και είναι το καλύτερο πράγμα που θα μπορούσε να μου συμβεί και είμαι ευγνώμων που είναι η καλύτερη μου φίλη.
Αλέξανδρος – Η αγαπημένη μου βραδιά στην κατασκήνωση
Η κατασκήνωση σκούρας, είναι απλά μια ονειροχώρα. Ξεκίνησα να πηγαίνω το 2021 και από τότε η αγαπημένη βραδιά στην κατασκήνωση είναι η βραδιά λήξης και η βραδιά ταλέντων. Για την βραδιά ταλέντων τα λόγια είναι απερίγραπτα. Ειδικά φέτος την αγάπησα αυτήν την νύχτα τόσο πολύ αφού συμμετείχα και ο ίδιος. Δεν θα έπαιρνα μέρος αλλά ο Στέλιος και ο αρχηγός με είχαν πει ότι περιμένουν πολλά από μένα σήμερα. Ένιωσα μια υποστήριξη και ένα κίνητρο. Η έμπνευση για τραγούδια, μου ήρθε κατευθείαν. Ένα για όλη την σοφίτα μας και ένα για τον Κάμε. Η συμμετοχή του κοινού στα τραγούδια αλλά και ο ενθουσιασμός των κοινοταρχών με είχε συγκινήσει και πραγματικά με είχε αφήσει άφωνο. Δεν περίμενα ποτέ εγώ ένα τόσο ντροπαλό παιδί, από μικρή ηλικία, να τραγουδάω σε τόσο κόσμο. Φυσικά και όλα τα άλλα ταλέντα μου κέντρισαν το ενδιαφέρον αλλά όταν το ζεις ο ίδιο είναι κάτι απερίγραπτο κάτι το φανταστικό. Εκείνη η μέρα θα μου μείνει για πάντα αξέχαστη και πραγματικά όποτε θα σκέφτομαι τις φάτσες του Στέλιου και των κοινοταρχών απλά θα χαίρομαι και θα θέλω να ξανά γυρίσω στο καλοκαίρι. Εκείνη την ημέρα έγινα γνωστός στην κατασκήνωση και ένιωσα πολύ αγαπητός κάτι που ποτέ δεν το έχω νιώσει. Η βραδιά ταλέντων είναι ένα από τα πιο όμορφα πράγματα που θα ζήσεις εκεί, αλλά σαν την βραδιά λήξης δεν έχει. Η συγκίνηση, η συνειδητοποίηση ότι ένας κύκλος τελειώνει, το κλάμα που πέφτει αλλά και οι τελευταίες ώρες και εικόνες στην κατασκήνωση δεν φεύγουν ποτέ από την καρδιά μου. Πραγματικά, ειδικά φέτος που είπα και το τραγουδάκι μου ένιωσα τόσο όμορφα. Η στεναχώρια ήταν μεγάλη αλλά εκείνη την στιγμή τα έδωσα όλα απλά για να γελάσουν και να νιώσουν όμορφα όλοι στο θεατράκι. Δεν μπορώ να περιγράψω την ομορφιά αυτής της ημέρας. Τις ετοιμασίες τον ομαδαρχών και των κοινοταρχών για τις πιο όμορφες τελευταίες στιγμές στην κατασκήνωση. Όλα αυτά είναι απλά απερίγραπτα και ξέρω εσείς που το διαβάζετε με καταλαβαίνετε. Γιατί όμως την αγαπώ τόσο πολύ αυτήν την κατασκήνωση; Η απάντηση είναι απλή. Αυτή η κατασκήνωση μου έχει μάθει να πιστεύω στον εαυτό μου, στα όνειρα, στους στόχους αλλά και στην πραγματική φιλία. Οι 15 αυτές όμορφες μέρες εκεί μέσα δεν περιγράφονται. Μπορεί πολλές φορές να σκέφτηκα να φύγω γιατί αρχικά δεν ένιωθα καλά αλλά στο τέλος όταν έμενα περνούσα πάντα τέλεια. Και για αυτό τον λόγο πρέπει να ευχαριστήσω τους κοινοτάρχες από φέτος (όλα τα αντικείμενα της σοφίτας μας) και το 2022 (όλα τα ζωάκια της ζούγκλας μας). Τον Στέλιο και τον Αλεξανδράτο. Τον πολυαγαπημένο μας αρχηγό και πάνω από όλα την Ντόλια και την Ελενα. Οι δύο άνθρωποι που με στήριξαν και με έκαναν να νιώσω κατασκήνωση οπότε τις είχα. Πραγματικά δεν ξέρω αν σας αρέσει η ιστορία μου αλλά την κατασκήνωση Σκούρα θα την αγαπώ και θα την θυμάμαι σε όλη μου την ζωή. Σας ευχαριστώ για όλες τις αξέχαστες στιγμές!
Μαρία Καλογερέση – Γιατί αγαπώ την κατασκήνωση
Συνήθως όταν είναι χειμώνας και δε νιώθω καλά κλείνω τα μάτια μου και φαντάζομαι ότι είμαι στο θεατράκι. Εκεί που ο κάθε ντροπαλός κατασκηνωτής παρουσιάζει το πιο κρυφό του ταλέντο και όλη η πτέρυγα φωνάζει για πρώτη φορά για αυτό το καλοκαίρι μι πι ρο. Εκεί που στην βραδιά τραγουδιού όλες οι κουραστικές μεσημεριάτικες πρόβες τελικά δημιουργούν κάτι τόσο όμορφο και συγκινητικό. Εκεί που στα μπάτλ κοινοτήτων προσπαθείς με όλο σου το είναι να πάρεις τον πόντο στις σκυταλοδρομίες και μόλις ανακοινωθεί το όνομα της κοινότητάς σου ουρλιάζεις και αγκαλιάζεις τον κοινοτάρχη σου. Εκεί που στο μπατλ πτερυγών φωνάζεις το σύνθημα της πτέρυγάς σου τόσο δυνατά που δεν έχεις φωνή για 5 μέρες. Και τέλος εκεί που τραγουδάς ψιθυριστά την προσευχή στο τέλος από κάθε θεατράκι, κλείνεις για λίγο τα μάτια σου και νιώθεις τόσο ευγνώμων που μέσα στην βιασύνη της ζωής έχεις βρει μια όαση αγάπης, ένα μέρος που είσαι πραγματικά ο εαυτός σου και που ο χρόνος κυλάει διαφορετικά, το μόνο μέρος που με έναν περίεργο τρόπο καταφέρνεις να αγαπήσεις μέσα σε 3 μέρες ( αποδεδειγμένο ) και να δημιουργήσεις αναμνήσεις τόσο δυνατές που θα σε ζεστάνουν όλο τον χειμώνα. Και κάπως έτσι μαγικά – όπως συμβαίνουν όλα τα πράγματα στην κατασκήνωση – έχεις βρει ένα δεύτερο σπίτι όπου η στιγμή κρατάει ώρες και η συμβουλή του ομαδάρχη σου -τότε που πηγές πρώτη φορά στο Πεύκοραμα- σε συνοδεύει μέχρι τώρα και σε έχει αλλάξει για πάντα.
Η συνέχεια στα επόμενα Skouras Stories…